Zespół: mgr Dobrosława Jedynak (psycholog) – Lider Zespołu. mgr Lidia Lemańska (psycholog), Aleksandra Nowicka-Martinez, (psycholog), mgr Arkadiusz Szczepański (psychoterapeuta).

Sieć Współpracy i Samokształcenia Wychowawców klas ze szkół podstawowych i ponadopodstawowych – mgr Arkadiusz Szczepański – Koordynator Sieci.

Interwencja kryzysowa

Według Gillianda „kryzys jest odczuwaniem lub doświadczaniem wydarzenia bądź sytuacji jako trudności nie do zniesienia, wyczerpującej zasoby wytrzymałości i naruszającej mechanizmy radzenia sobie”.

Sytuacjami wywołującymi kryzys mogą być m.in.  sytuacje stresowe:

• śmierć,
• choroba,
• wypadek,
• wydarzenie losowe o charakterze katastrofy, kataklizmu,
• zagrożenie samobójstwem,
• przemoc, itd.

Pomoc w sytuacjach kryzysowych, której celem jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie nosi nazwę interwencji kryzysowej. Polega ona na zapewnieniu poczucia bezpieczeństwa, wsparciu emocjonalnym i informacyjnym, zniesieniu bądź zminimalizowaniu lęku,  określeniu społecznego wsparcia i znalezieniu rozwiązań. Jest ona istotna z uwagi na niebezpieczeństwo powstania objawów długotrwałego stresu pourazowego i wielu innych przykrych doznań emocjonalnych. Pomaga w odzyskaniu równowagi emocjonalnej i takim przewartościowaniu kryzysu, by mógł on w jak największym stopniu sprzyjać rozwojowi i wzmocnieniu człowieka.

Poradnia udziela pomocy indywidualnej i grupowej dzieciom, ich rodzicom i nauczycielom, którzy byli uczestnikami bądź świadkami sytuacji kryzysowych w sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych poprzez:

• prowadzenie szkoleniowych rad pedagogicznych,
• psychoedukację rodziców,
• bezpośrednią pomoc w sytuacji zdarzenia dotyczącego dzieci i młodzieży- interwencja wobec dziecka , jego rodziców, nauczycieli.

Działania w wyniku zgłoszenia trudności wychowawczych dziecka

Etapy działań podjętych w wyniku zgłoszenia trudności wychowawczych dziecka, gdy o pomoc wnioskuje:

1. Rodzic dziecka:
   1. w pierwszej kolejności odbywa się spotkanie konsultacyjne z rodzicem, podczas którego przeprowadzany jest wywiad pogłębiony, celem uzyskania jak największej wiedzy na temat dziecka,
   2. następnie odbywa się badanie psychologiczno-pedagogiczne (nie w każdym przypadku jest wskazane)
   3. następnie proponowana jest pomoc dla dziecka i rodziców, która może przybrać formę:
      • terapii indywidualnej,
      • treningu zastępowania agresji,
      • bądź zajęć grupowych (grupa wsparcia lub grupa socjoterapeutyczna).
2. Nauczyciel, który zgłasza problem wychowawczy pojawiający się w klasie:
   1. w pierwszej kolejności odbywa się spotkanie pracownika Poradni z wychowawcą klasy, bądź z pedagogiem szkolnym – celu zebrania informacji o zgłaszanym problemie,
   2. następnie odbywa się obserwacja ucznia/uczniów podczas zajęć lekcyjnych – (ilość godzin obserwacji uzależniona skali problemu i postawy ucznia/uczniów – min. 2 godz. lekcyjne)
   3. przeprowadzenie badań socjometrycznych
   4. UTWORZENIE PLANU NAPRAWCZEGO – po konsultacji w Zespole ds. trudności wychowawczych:
   5. dalsze działania uzależnione od założeń PLANU NAPRAWCZEGO, prawdopodobne formy pomocy:
      • spotkanie z gronem pedagogicznym, które naucza daną klasę – w celu ustalenia jednolitych form oddziaływania, wsparcie pedagogiczne dla nauczycieli,
      • spotkanie z rodzicami uczniów klasy, w której pojawił się problem wychowawczy,
      • zajęcia terapeutyczne zindywidualizowane z wybranymi uczniami, bądź grupowe, z zespołem klasowym – np. trening zastępowania agresji, w zależności od wyników zdiagnozowanego problemu.
   6. Ewaluacja działań pomocowych – ankiety ewaluacyjne – badanie skuteczności udzielonej pomocy.