Po blisko roku uczenia się w domu, przed monitorami komputerów czy telefonów, w oddaleniu od rówieśników i nauczycieli nadchodzi czas powrotu naszych dzieci do szkół. Z jednej strony to bardzo wyczekiwany moment, bo dzieci zdążyły stęsknić się za sobą, brakuje im codziennych spotkań, rozmów, swobodnych zabaw podczas przerw, wspólnego przeżywania różnych szkolnych wydarzeń.

Ale czy na pewno powrót do szkół jest dla wszystkich dzieci tak bardzo pożądany? I czy oprócz ulgi oraz radości dzieciom nie towarzyszą też pewne obawy, lęki? W przeciągu tego roku dzieci musiały odnaleźć się w nowej komputerowej rzeczywistości, poradzić sobie z niepewnością, a czasem też lękiem o siebie i swoich bliskich w obliczu napływających z mediów i otoczenia informacji o wirusie. Z pewnością nie zawsze było im łatwo. I oto, chociaż na nowo będą mogły uczyć się w otoczeniu rówieśników, porozmawiać z nimi i pobawić się na przerwach, po raz kolejny może pojawić się u nich stres i zwątpienie. Może właśnie chodzi o to „na nowo”.

Dzieci ponownie muszą przyzwyczajać się do siebie samych, do zmienionych warunków nauki. Do tego dochodzi lęk przed kartkówkami, sprawdzianami, odpytywaniem przez nauczycieli, nadrabianiem materiału i braków wynikających z nauczania online. W takiej sytuacji dzieci i młodzież będą potrzebowali przede wszystkim rozmów z Wami i zrozumienia. Pytajcie ich o to, co czują w związku z powrotem do szkoły, czy mają jakieś obawy i jak Wy jako rodzice możemy im pomóc poradzić sobie z tymi zmartwieniami.

Akceptujcie ich uczucia, przekażcie zrozumienie dla ich problemów, nawet jeśli wydają Wam się błahe. Bądźcie otwarci i gotowi do końca wysłuchać Wasze pociechy, nie zaprzeczajcie i nie pocieszajcie mówiąc, że nie ma się czym martwić. Lepiej jest wspólnie poszukać sposobów na poradzenie sobie z lękiem.

Poszukajcie równowagi pomiędzy wyrozumiałością a konsekwencją. Jeżeli dziecku towarzyszy silny lęk, przez który ma problem z wyjściem do szkoły, pamiętajcie, że dziecko przeżywa autentyczne uczucia i potrzebuje pomocy. Pomóżcie mu nie skupiać się na negatywach, a raczej pokazujcie, co zyska po powrocie do szkoły. Możecie wspólnie powspominać czasy sprzed pandemii, szkolne przygody, miłe zdarzenia.

Pamiętajcie o zasobach waszych dzieci, o ich zaletach, zdolnościach, umiejętnościach, osiągnięciach. To one pomogą im w powrocie do szkoły. W tym przypadku także możecie odwoływać się do wcześniejszych doświadczeń dzieci i przypominać im, jak dzięki różnym zaletom, np. zjednywały sobie przyjaciół, rozwiązywały trudne sytuacje, łagodziły konflikty itp. Porozmawiajcie o tym, czego nauczyliście się w czasie pandemii i co chcielibyście rozwijać w przyszłości. Doceniajcie nawet małe kroki dzieci, chwalcie za pokonywanie trudności. Dajcie czas dzieciom na przygotowanie się do powrotu do szkoły. Wracajcie do rozmów o szkole za każdym razem, kiedy Wasze pociechy będą miały taką potrzebę.

Jeśli jednak zauważycie, że silne objawy kryzysu u dziecka będą utrzymywały się dłużej niż przez miesiąc, zgłoście się z dzieckiem do specjalisty. Waszą szczególną uwagę powinny zwrócić takie objawy, jak znacznie obniżony nastrój, silne wahania nastroju, brak odczuwania radości, utrata zainteresowań i pasji, drażliwość, zaburzenia snu oraz apetytu, a także paniczne unikanie tematu szkoły.

Rodzice, pamiętajcie także, że pomoc udzielana dziecku może być tym skuteczniejsza, im przebiega ona w głębszej współpracy z nauczycielami. Dlatego tak ważna jest atmosfera wzajemnego wsparcia, zrozumienia i wymiana informacji dotyczących dzieci. Nauczycielom w przeciągu tego roku też często nie było łatwo i oni także na nowo muszą przyzwyczaić się do swoich uczniów, innego sposobu uczenia i komunikowania się. Pomagajmy sobie wzajemnie, a wówczas najwięcej korzyści z tego odniesie dziecko.

Po roku uczenia się online, długiego kontaktu z ekranami komputerów, tabletów i telefonów, zachęcajmy dzieci do większej aktywności fizycznej. Powoli otwierają się kolejne możliwości spędzania wolnego czasu- na boiskach, treningach, basenie. Aktywność fizyczna, czas na świeżym powietrzu bardzo pomaga w radzeniu sobie ze stresem, uzyskaniu pewnego dystansu do trudności i siły do przezwyciężania problemu. Często także dzięki możliwości porozmawiania z kimś bliskim możemy uwolnić się od trudnych uczuć. Dlatego kontakt z drugim dzieckiem może być tak nieoceniony.

Życzymy wszystkim jak najbardziej miłego, satysfakcjonującego powrotu do szkoły.

Specjaliści

Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej

w Nakle nad Noteci